به گزارش قدس آنلاین به نقل از تبیان ، یکی از قوانین عامّ عالم طبیعت قانون علّت و معلول یا اثر و مؤثر و یا به عبارت دیگر قانون کُنش و واکُنش است. و این قانون به معنای این است که هر پدیده‌ای در عالم علّتی دارد و امکان ندارد چیزی بدون علّت و بدون مأثر آفریده شده باشد و تمام اتّفاقاتی که در جهان افتاده و می‌افتد از قانون فوق مستثنی نیست و آثار معاصی  و توبه هم در حیطه این قانون طبیعی قرار می‌گیرد. یعنی توبه و معصیت هم باید آثار و تبعاتی داشته باشد و این آثار گاهی در دنیا ظاهر می‌شود و گاهی در آخرت.

اهمیت تبعات گناه: 

قطع رحم عمر را کوتاه می‌کند، خوردن مال حرام قلب را تاریک می‌کند، و در روایتی از امام صادق (علیه السّلام) آمده است که: آنها که به وسیله گناه از دنیا می‌روند بیش از کسانی ‌اند که به مرگ طبیعی می‌میرند.

شکی نیست که هر کار خلافی در فرد و از طریق وی در وضع جامعه، اثر می‌گذارد و در نتیجه موجب فساد در وضع جامعه می‌شود. کارهای خلاف و گناه و قانون شکنی و ایجاد بی‌بند و باری و ناهنجاری در جامعه همانند یک غذای آلوده و ناسالم است. خوردن غذای مسموم چه بخواهیم و چه نخواهیم، در سلامت بدن تأثیر می‌گذارد و انسان ناخواسته گرفتار ناراحتی‌های آن می‌گردد. گناه نیز چنین است، مثلاً دروغ سلب اعتماد می‌کند و بی‌اعتمادی در جامعه به وجود می‌آورد. خیانت در امانت روابط اجتماعی را بر هم می‌زند، ظلم همیشه منشأ بیدادگری و ظلم دیگر می‌شود. بالاخره هر کار خلاف بزرگ یا کوچک، عکس العمل نامطلوبی در جامعه ایجاد می‌کند. ولی از روایات چنین استفاده می‌شود که بسیاری از گناهان علاوه بر این آثار، یک سلسله آثار شوم با خود همراه می‌آورند که ارتباطش با آثار مذکور از نظر ظاهر ناشناخته است مثلاً در روایات آمده است: قطع رحم عمر را کوتاه می‌کند، خوردن مال حرام قلب را تاریک می‌کند، و در روایتی از امام صادق (علیه السّلام) آمده است که: آنها که به وسیله گناه از دنیا می‌روند بیش از کسانی ‌اند که به مرگ طبیعی می‌میرند. (مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 16، ص 456 ـ 457)
به هر حال معصیت  هر چه که باشد آثار و تبعاتی دارد. که در این نوشتار به برخی از آنها می پردازیم: 

آثار گناه و معصیت:

گناه و معصیت اثرات زیانباری بر روح و روان  و زندگی دنیوی و اخروی انسان دارد که به نمونه‌هایی از آن اشاره می‌شود.
1. گناه چشم و قلب را کور می‌کند: کارهای خلاف و گناه، آثار زیان‌بخشی روی قوای احساس و تشخیص و درک انسان می‌گذارد و کم‌کم آنها را از کار می‌اندازد و سلامت فکر را تدریجاً از او می‌گیرد. هر قدر در این راه فراتر رود، پرده‌های غفلت و بی‌خبری بر دل و چشم و گوش او محکمتر می‌شود؛ سرانجام کارش به جایی می‌رسد که چشم دارد و گوئی نمی‌بیند، گوش دارد و گوئی نمی‌شنود و دریچة روح او به روی همة حقایق بسته می‌شود و حس تشخیص و قدرت تمییز که بر قدرت الهی است از آنها گرفته می‌شود و بر قلب آنان مهر زده می‌شود.
2. باعث محروم شدن از روزی و رزق: یکی از مضرات گناه و آثار آن، حبس کردن و محروم کردن انسان از روزی خداوند است. گناهان در زندگی ما انسانها اثرات منفی زیادی به جای می‌گذارد. بسیارند کسانی که برای زیاد کردن روزی و به دست آوردن پول و ثروت به گناه آلوده می‌شوند و یا کسب و کارشان را آمیخته به گناه و حرام می‌کنند و در آخر الامر به فقر مبتلا می‌شوند. 
3. زایل کننده ایمان: گناه اعمال انسان را نابود می‌کند و عاقبت او را گرفتار قهر آتش می‌سازد. 
4. تباهی دل: گناه، دل را ویران می‌کند، دلی که حرم و خانه خداست؛ دلی که تنها مجرای ارتباط مستقیم با حضرت حق است؛ دلی که کانون معنویت و پایگاه رشد و تقویت ایمان انسان است. گناه آن را نابود و قوای معنوی را تضعیف و ریشه‌های درخت ایمان را می‌سوزاند. امام باقر ـ علیه السّلام ـ می‌فرمایند: هیچ بندة مؤمنی نیست مگر این که در قلبش نقطه سفیدی است. پس هرگاه گناهی را مرتکب شود، نقطه سیاهی در قلبش نمودار می‌گردد و باعث تباهی دل می‌شود» (کلینی، اصول کافی، ج 2، ص 273)
5. سلب لذت عبادت: یکی از زیانهای گناه، این است که انسان از لذت مناجات با خداوند،‌ محروم می‌شود. محروم شدن از مناجات خداوند، بلایی است که به واسطة گناهان دامنگیر انسان می‌شود. 

امام باقر ـ علیه السّلام ـ می‌فرمایند: هیچ بندة مؤمنی نیست مگر این که در قلبش نقطه سفیدی است. پس هرگاه گناهی را مرتکب شود، نقطه سیاهی در قلبش نمودار می‌گردد و باعث تباهی دل می‌شود»

6. باعث زندانی شدن در قیامت: یکی دیگر از تبعات گناه این است که باعث حبس انسان در قیامت می‌شود. بعضی از انسانها مرتکب گناه می‌شوند و کسی هم آنها را نمی‌بیند و آنها خیال می‌کنند که راحتند و تا به حال گرفتار قانون و عدالت نیامده‌اند و به خاطر این خوشحال و گاهی احساس غرور می‌کنند. غافل از این که خداوند شاهد و ناظر افعال و اعمالشان است و در قیامت، همین شاهد، حاکم هم خواهد بود. و شاید انسان در دنیا صد سال گناه کند، ولی یکبار هم حبس نشود، امّا در قیامت به خاطر یک گناه گاهی انسان صد سال حبس می‌شود. 
7. محروم شدن از نماز شب: یکی دیگر از آثار گناه و زیانهای آن، محروم شدن از نماز شب است. نماز شب با آن همه فضیلتش، از کف می‌رود. گناهان مانع انجام این عبادت سترگ و سراسر اخلاص و عاشقی می‌شوند.

و اما راه نجات: 

اعمال خیر و عبادات و تقوای واقعی، به همراه توبه، گناهان و آلودگی‌های گذشته انسان را پاک می کند. و توبه یعنی خداوند دیگر بنده باتقوایش را به خاطر گناهان گذشته‌اش، مجازات نمی‌کند «وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ» (انفال/ 29) خدا صاحب فضل بزرگ است و قرآن ما را توجه می‌دهد که اگر ایمان ما ایمان واقعی و حقیقی باشد، مشمول عنایت الهی خواهیم شد. (مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن، (سوره انفال و توبه) ج 3، ص 23) بنابراین کفاره گناهان یعنی از بین بردن و پوشاندن گناه؛که به وسیله تقوا و کارهای نیک عبادات و توبه حاصل می شود. قابل توجه است در کنار این ها اگر انسان مؤمن نتوان به طور کامل به این مهم دست یابد، خداوند متعال به وسیله برخی ابتلاهای دنیوی و رنج و مشکلات و بلاها، گناهان بندگانی را که دوست دارد از بین می برد.

منابع: 
سایت اندیشه قم 
اصول کافی، ج 2 
کتاب آشنایی با قرآن ـ استاد مطهری ـ ج 3

تبیان